шошала

  • 11еттік — зат. Сойылған малдың, соғымның етін сақтайтын салқын үй, етхана, кілет. Көбінесе тастан, кірпіштен яки шымнан, кейде ағаштан тұрғын үйдің қарсы ал дына киіз үй тәріздес етіп жасалған. Оның қабырғасы көбінесе дөңгелектеніп, төбесі конус сияқты… …

    Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • 12тошала — зат. сөйл. Шошала. зат. бот. Таулы жерде өсетін домалақ жемісті бұта …

    Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • 13ақырсында — (Қ орда: Қаз., Қарм.) ақырында, соңында. А қ ы р с ы н д а шошала мен ызыңдардың одан, бұдан бастары қосылып, үйге кіріп тықақтап «ала қарғаның сақылы көңілдің ашылғаны» деп тойды тойға ұластырғанын бір ақ білдік («Ү Н. к з үшін» 1937, №7). қ.… …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • 14ет күрке — (Қост., Жанг.) шошала, шолан. Ондай бөлмені е т к ү р к е деп те атайды (Қост., Жанг.) …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • 15зәуезнәй — (Сем., Абай) ат, арба, т. б. кіргізіп қоятын үйдің есік алдындағы төбесі жабық бір бөлігі. Атам з ә у е з н ә й д е жатыр (Сем., Абай). Кілет, шошала, з ә у е з н ә й атаулыға Әйгерім қыс азығын ертеңді кеш жиғызып жүр (М. Әу., Абай жолы, II,… …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • 16кілет — 1. (Сем.: Ақс., Көкп., Мақ., Ұрж., Абай, Аяг.; Шығ.Қаз., Зайс.) қойма, қамба. Биыл біздің жаңадан салып жатқан үй бітеді, онда себет, к і л е т және үш бөлме бар (Сем., Ақс.). Зылиқа баяу басып, к і л е т і н е қарай кеткен кезде Әшім күңк етті… …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • 17тошала — 1 (Шығ.Қаз., Ү Н.; Сем.: Ақс., Көкп., Ұрж.; ҚХР; Тау., Қош.) тауда өсетін дәмі қышқыл жеміс түрі. Біз тауға шығып т о ш а л а теріп жедік (Сем., Ақс.). Т о ш а л ан ы ң тікенегі киімді іліп жібермейді (Сем., Ұрж.). Біз т о ш а л а теруге барамыз… …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • 18шодыра — (Маң., Маңғ.; Гур., Есб.) сәйгел. Бұл сөз Қазақстанның әр жерінде сәйгел, шошала, оқыра, шанышқақ деген сияқты әр түрлі нұсқада айтылады …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • 19шуал — 1 (Түрікм.: Красн., Ашх., Гяу., Таш., Көнеүр., Тедж.; Маң., Маңғ.; Өзб.) үлкен қап (қанар). Қырыққан жүндерді салатын ш у а л жетіспей тұр (Түрікм., Тедж.). Екі үлкен ш у а л тезек әкелдім (Маң., Маңғ.). Қырқым қорасынан жүк тығылған ш у а лд а р …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • 20аран — I зат. көне. Ағаштан, қамыстан, киізден жасалған уақытша баспана, үй. Қалқа, а р а н деп аталатын киіз үй тектес үйшіктер соғыс кезінде, ұрыс даласында қорған есебінде тігіледі (А. Сейдімбеков, Күңгір күңгір., 190). Бұл күндері шошала, ұранқай,… …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі